Експертите издвојуваат пет начини како родителите може да се справат со овие ситуации, без да заземат страна или дополнително да ја влошат ситуацијата.
1. Воспитувајте деца што решаваат проблеми, а не што обвинуваат Судирите се неизбежен дел од секој однос, но важно е како се решаваат. Помогнете им на децата да научат: да ги изразуваат своите чувства, да го сослушаат другото дете, и конструктивно да ги решаваат несогласувањата. Родителите не треба секогаш да бидат медијатори – децата треба да развијат свои вештини за решавање на конфликти, без постојано да се обвинуваат меѓусебно.
2. Не ги споредувајте децата
Реченици како: „Погледни колку е таа паметна, зошто ти не можеш да бидеш таков/таква?“ може да бидат кажани ненамерно, но тие ретко носат нешто добро. Наместо мотивација, можат да предизвикаат љубомора и притисок за споредување со брат или сестра. Секое дете е уникатно – со свои интереси, потреби и карактер. Одвојувајте квалитетно време со секое дете индивидуално, за да се чувствува ценето како личност, а не како дел од натпревар. Тоа ја намалува љубомората и чувството на занемареност.
3. Разговарајте насамо
Обвинување на едно дете пред другото не помага. Напротив, тоа само ја продолжува „играта на вина“ и создава срам. Дури и ако ви е јасно кој е „виновен“, избегнувајте да судите јавно. Наместо тоа: разговарајте со секое дете одделно, сослушајте ја нивната страна, и потоа одлучете како да постапите, со емпатија и насока, не со осуда.
4. Воведете неделен семеен состанок
Иако можеби звучи премногу формално, ова може да биде многу корисна навика. Обидете се еднаш неделно да ги соберете сите членови на семејството и да разговарате за работите што ве мачеле.
Дајте им можност на сите да кажат што мислат. Научете ги децата како да ги искажат своите проблеми и аргументи. Установете јасни правила на комуникација и поставете ги на видно место како потсетник.
5. Помогнете им да ја разберат перспективата на другите
Родителите треба да поттикнуваат емпатија кај децата. Поставувајте прашања како: „Како мислиш дека се чувствуваше твојата сестра кога тоа се случи?“ „Што мислиш дека би направил твојот брат ако ти беше во неволја?“
Ова не само што ја гради емоционалната интелигенција, туку им дава можност и да размислат за своето однесување кога ќе се смират
