Третото издание на џез фестивалот Бароне е во тек, кој во последните години донесе бројни познати имиња во светот на џезот, а организаторите продолжија во сличен ритам и оваа година.
Во неделата, 20 јули, свиреше легендарниот македонски бенд „Леб и сол“ (иако не во легендарниот состав), можеби почесто поврзан со рок отколку со џез, но џезот несомнено беше доминантна компонента. Дури и попознатите работи што ги свиреа беа преуредени до непрепознатливост, така што во некои песни би го препознале само рефренот на гитарата. Тоа не значи дека ги оставија гледачите разочарани, згора на тоа. Концертот започна малку по 21 часот и кога се сетив повторно да погледнам на часовникот, веќе беше 22:30 часот. Времето навистина брзо помина со нивната музика во нов руво за мене, и сето тоа во опуштена атмосфера на летна ноќ на тврдината Шибеник.
Во сегашниот состав на бендот има два оригинални члена: Кокан Димушевски на клавијатура и Бодан Арсовски на бас, кои разговараа со публиката и ги најавуваа песните, за кои скромно рече дека нема премногу талент. Димитар Божиков го замени неповторливиот Влатко Стефановски на гитара, и иако не е исто со и без Влатко, кој е неразделен од групата „Леб и сол“, Божиков ја пополни празнината повеќе од пристојно. Заедно со тие тројца седокоси господа, на тапаните седеше Михаил Парушев, речиси млад човек, сè уште нема ни 50 години, објаснил Арсовски.
Парушев е роден во јануари 1976 година, истиот месец кога беше основан „Леб и сол“, па можеби му беше судено да свири во бендот. Тој беше и најживиот на сцената. Насмевката никогаш не му се симнуваше од лицето, а често фрлаше тапани нагоре и (претежно) успешно ги фаќаше. Имаше и свое соло кое траеше, а беше и едно од најтивките што сум ги слушнал. Почна гласно, потоа се смири и забави на средина, па не бев сигурен дали заврши. Потоа се придружи Димушевски, триејќи ги дланките по микрофонот, а Арсовски, плескајќи во ритам, му даде гориво на тапанарот да го интензивира и заврши солото како што започна, моќно.
На почетокот, рекоа дека овој концерт ќе биде еден вид ретроспектива на нивната досегашна кариера, па очекував да слушнам хитови како „Као какао“, „Чувам ноќ од будних“ или „Кумова слама“. Но, со оглед на тоа што концертот беше речиси исклучиво инструментален, брзо сфатив дека нема да ги слушнам првите две песни, иако чекав до крајот на „Кумова слама“. И не чекав. Но, имаше и други работи: „Јовано Јованке“, „Деветка“, „Галеб“, „Мандарински“, „Бистра вода“… Патем, интересно е што ја ставија „Бистра вода“ во албумот само за да го пополнат просторот, а дури подоцна сфатија, кога видоа колку публиката ја прифати, дека песната е „ок“. Заедно со гореспоменатите џез и рок, во нивниот израз се почувствува македонски допир, особено на самиот крај кога Арсовски и Божиков танцуваа на мелодијата на македонскиот фолклор, што беше одлично.
Беше полесно да се свири во 80-тите, призна Арсовски на шега во еден момент, и јас целосно му верувам. И затоа морам да ја пофалам нивната енергија што ја покажаа уште повеќе. Музички, звучеа моќно и судејќи само според тоа, би им дал барем десет до дваесет години помалку. Значи, „Леб енд сол“ се снаоѓаат без Стефановски, но не како бенд што се обидува да пополни дупка, туку како бенд што реши да направи пресврт, повеќе кон инструменталната музика и тоа функционира одлично. Тие досега биле во Шибеник три пати, а би можеле да го посетат барем уште еднаш бидејќи се одличен пар.
Извор и фото: music-box.hr
The post (ФОТО) „Леб и сол“ во тврдината Бароне – „Леб и сол“ и „Сол без леб“ во опуштена и магична атмосфера во летна ноќ appeared first on ekran.
